Tweet
اُٹھ شاہ حُسینا ویکھ لے اسّی بدلی بیٹھے بھیس
ساھڈی جِند نمانی کُوکدی اسی رُلّ گئے وِچّ پردیس
ساھڈا ہر دم جی کُرلاوندا ، ساھڈی نِیر وگاوے اَکّھ
اساں جیوندی جاندے مر گئے، ساھڈا مادھو ہویا اوکھ
سانوں سپّ سمے دا ڈنّگدا ، سانوں پَل پَل چڑھدا زہر
ساھڈے اندر بیلے خوف دے ، ساھڈے جنگل بن گئے شہر
اساں شوہ غماں وِچ ڈُبدے، ساھڈی رُڑھ گئی نائو پتوار
ساھڈے بولنّ تے پابندیاں ، ساھڈے سر لٹکے تلوار
اساں نیناں دے کھوہ گِیڑ کے کِیتی وتّر دل دی پَئوں
ایہھ بنجر رھئی نماننڑی ، سانوں سجّن تیری سَونھ
اساں اُتوں شانت جاپدے، ساھڈے اندر لگی جنگ
سانوں چُپ چپیتا ویکھ کے ، پئے اکھن لوک ملنگ
اساں کُھبے غم دے کُھبڑے ، ساڈے لمے ہو گئے کیس
پا تانے بانے سوچدے، اساں بُندے ریندے کھیس