اِک خط : شریف کنجاہی

[saraah]

کیہے تُساں دل پکے کیتے ، کیہے تُساں چائے
کدی نہ لئی جے وات اساڈی
نہ کوئی سُکھ سنیہا
تساصں ایہہ چُپ دا روزہ رکھیا، دسو کیوں اجیہا
تُسیں اساڈے من وچ وسو، اسیں نہ چیتے آئے
کیہے تُساں دل پکے کیتے، کیہے تساسں چِت چائے
ایہہ چیتر دیاں کُھلھیاں رُتاں تے ایہہ چن دیاں راتاں
کنی واری بہہ بہہ کٹیاں کر کر گلاں باتاں
دل بھیڑے نوں اوہو سدھر اج وی پئی ستائے
ایہہ مڑ فیر اُنھاں نوں ڈھونڈے ، جیہڑے وقت وہائے
کیہے تُساں دل پکے کیتے، کیہے تسان چت چائے
کی ہُن چوکھے پا بیٹھے او اپنے گل گلاویں
اوہ ویلھک دیاں رُتاں لدیاں ، ڈھل گئے اوہ پرچھاویں
کس دی کنڈ اُتے آخر آئے نہیں پلانے
دنیا دے جنجالاں ولوں اسیں تسیں آں ساویں
اینا وی کی ہووے سجن۔۔۔سجن نوں بھل جائے
دیس پرائے کی جا بیٹھے بن گئے آپ پرائے
کیہے تساں دل پکے کیتے، کیہے تساں چت چائے