بے خیال ہستی نوں کم دا دھیان لا دتا
ہجر دی اداسی نیں شام نوں سجا دتا
عشق دے شجر ایتھے ہنجواں توں اگدے نئیں
حسن نے زمانے نوں غم دا بن بنا دتا
بے یقین لوکاں وچ بے یقین ہو جاندے
ساہنوں خود پرستی نیں شہر تو بچا دتا
دیر بعد ملیا اوہ ہور اک زمانے وچ
مین جویں حقیقت نوں وہم وچ لکا دتا
ہجر دی اداسی نیں شام نوں سجا دتا
عشق دے شجر ایتھے ہنجواں توں اگدے نئیں
حسن نے زمانے نوں غم دا بن بنا دتا
بے یقین لوکاں وچ بے یقین ہو جاندے
ساہنوں خود پرستی نیں شہر تو بچا دتا
دیر بعد ملیا اوہ ہور اک زمانے وچ
مین جویں حقیقت نوں وہم وچ لکا دتا
Comment