Tweet
خپلواکي د افغانانو د روح غذا ده ..........................
خپلواکي د افغانانو د روح غذا ده
خپلواکي یو داسې څراغ دی چې هر قوم او ملت ته د ودې او پرمختګ تر څنګ هویت وربخښي، د هر ملت راتلونکی برخلیک پر خپلواکۍ او ازادۍ ولاړ دی،تر څو چې یو قوم او ملت خپلواکي ونه لري نو تر هغې د ژوند په هیڅ ډګر کې وده او پرمختګ نه شي کولای.هر قوم او ملت د خپلواکۍ ځانګړي او خوندورې کیسې لري خو د افغان د باتور او میړني ملت د خپلواکۍ او ازادۍ خوندورې او له ویاړ ډکې کیسې د نړۍ د هر قوم او ملت سره روښانه توپیر لري،د مثال په توګه هر ملت به د خپلواکۍ د لاس ته راوړنې په موخه ځاني او مالي قربانی ورکړي وي خو داسې نه لکه افغان ملت،که د نفوس له مخې دخپلواکۍ د لاس ته راوړنې په لار کې مونږ د افغان د میړني او غیرتي ملت سرښندنې وګورو نو د نړۍ پرمخ داسې هیواد نه شو موندلی چې د افغانانو په شان پریمانه د سر قربانی یې ورکړي وی، هغه مینه او جذبه چې د افغان د باغیور ملت په وینه کې د خپلواکۍ له پاره شتون لري انسان یې د نړۍ په بل هیڅ ملت کې نمونه نه شي موندلی،کله چې هیواد او خاورې له دې میړني ملت څخه وینه غوښتي نو په ډیر ویاړ سره یې خپله وینه د خپلې خاورې او هیواد له پاره قرباني کړي او که کله دې اتلې او تاریخي خاورې له ملت مالي قرباني غوښتي نو په ډېر ویاړ سره یې خپله شتمني ددې خاورې په اختیار کې ورکړي، د افغاني تاریخ هره رنګینه پاڼه د افغانانو د میړانې او قربانۍ خبري کوي، افغانانو خپل خوږ ژوند له لاسه ورکړی خو د هیواد هر غلیم او دښمن ته یې داسې خوله ماتوونکی ځواب ورکړی چې لا تر اوسه یې هم د سر مغزه د سر په کاسه کې پرځای نه دی. تاسو وګورئ کله چې د وخت لویې برتانیې د افغان له میړني اولس سره ټکر وکړ او خپلې سترګې یې زمونږ د هیواد او خاورې نیونې ته خړې کړې نو د افغان زړور ملت داسې ځواب ورکړ چې له یوې خوا یې هغوی په شرمیدلي مخ له هیواده وویستل او له بلې خوا یې د ددوی په جغرافیوی نقشه کې داسې بدلون راوست چې د نړۍ هیڅ ملت یې تصور قدرې هم نه شو کولای. کله چې افغاني باتورو زلمیو د هیواد د ازادۍ په لار کې له خپلو تنکیو ملاګانو د تورې او میړانې ویاړلی کمربند راتاو کړی نو تر شاه یې افغاني پتمنو او زړورو میرمنو هم د خپلو وروڼو ملاوې ورتړلي او د خپلواکۍ په لار کې تود شوی سنګر یې له خپلو افغاني وروڼو سره یو ځای تود او ګرم ساتلی، هغوی نه یوازې دا چې له خپلو وروڼو سره یې د خپلواکۍ په لار کې مرسته او کومک کړی بلکې،د هغوی وینه او جذبه يې په خپلو حماسی لنډیو داسې توده ساتلي چې ځوانانو د هیواد هر یرغلګر او دښمن په تور مخ له هیواده شړلی چې دا حماسی لنډۍ یې یوه غوره بېلګه ده ، توره وهه بری به مومې که بری نه وي ځوانان تل په تورو مرینه. هوکې همدا افغانۍ پېغلې وې چې د خپلو وروڼو مینې او وینې یې په جوش او جذبه راوستې او بالاخره یې له هیواد هغه یرغلګر ځواک چې چا یې د ماتیدو خوب هم نه شو لیدلی تورمخ له خپل ګلالي هیواده وشړلو.
د میوند په جګړه کې چې کله افغاني ځوانان په سر کې له یو څه ناهیلۍ سره مخامخ کیږی خو د افغان د ویاړلي تاریخ هسکه شمله ملالۍ یې نه پریږدي چې افغاني ځوانان پر شاه ولاړ شي او یا هم ددوی مرال ولویږي نو ورته وایی : که په میوند کې شهید نه شوې .خدایږو لالیه بې ننګۍ ته دې ساتینه. هو همدا د ملالۍ دخولې تاریخي او حماسي لنډۍ وه چې د خپلو وروڼو وینې او جذبې یې په جوش راوستې او په دښمن د زمریانو په شان ور ګډ شول او بالاخره یې کامیابي په برخه شوه. د افغاني تاریخ یوه بله ځلانده او ویاړلي څیره هم زهره وه ،کله چې افغاني ځوانان د انګریز د یرغلګر ځواک سره په کابل کې په جهاد بوخت و نو ددې ویاړلي میرمنې د واده اوله شپه وه ،خپل خاوند ددې پرځای چې په کور کې یې وساتي برعکس په خپل خاوند جهاد ته د تګ له پاره غږ کوي او ورته وایی چې ددې پرځای چې په کور کې پاتې شې ښه به داوي چې د خپلو افغاني وروڼو سره د خپلواکۍ او ازادۍ سنګر تود وساتې ، خاوند یې له کوره وځي او بالاخره د هیواد د خپلواکۍ په لار کې خپل خوږ ژوند قرباني کوي خو کله چې افغانۍ باتوره میرمن زهره خبریږی نو د ژړا او فریاد پرځای خپل شهید شوي خاوند ته داسې لنډۍ ډالۍ کوي: خال به د یار له وینو کیږدم . چې په باغچه کې سور ګلاب وشرموینه. هوکې درنو لوستونکو، د خپلواکۍ او ازادۍ په لار کې د افغان زرین تاریخ داسې په زرګونه تاریخي او له ویاړ ډکې کیسې لري. کله چې د وخت شوروي یرغلګر ځواک زمونږ په پاکه او سپیڅلی خاوره خپل ناوړي قدمونه د ناوړې موخې له پاره کیښودل نو د افغان باتور ملت ددوی پر وړاندې داسې د جهاد ډګر تود وساته چې له يوې خوا یې د زیاتې مرګ ژوبلې په منلو سره زمونږ له ګلالي هیواد پښې سپکې کړې او له بلې خوا د افغانانو د وینې او قربانۍ له برکته ددوی ترلاس لاندې اسیرو هیوادونو د خپلواکۍ غږ را پورته کړ او په پایله کې یې د خپلواکۍ قیمت لرونکی جوهر تر لاسه کړ. هر څوک چې هر چېرې اوسیږي رښتیا هم له خپلواکۍ سره بې حده مینه لري،دا یوازې انسانان نه دي چې له خپلواکۍ سره مینه لري بلکې حیوانات او مرغان هم له خپلواکۍ سره مینه لري، تاسو وګورئ یو مرغه که په هر څومره رنګین قفس کې هم وساتل شي ، په وخت دانې او اوبه ورته ورسیږي بیا هم خپل سر د قفس له اوسپنې سره جنګوي تر څو د تړلي او د غلامۍ له ژونده ځان خلاص کړي، همدا ډول یو لیونۍ انسان هم په پښو او لاسونو کې د غلامۍ ځنځیر نه شي زغملی تل هڅه کوي چې ځنځیر مات او ازاد ژوند ولري. په هر صورت دا چې مونږ یو ځل بیا د هیواد د خپلواکۍ د ورځې د لمانځې په درشل کې یو ټول افغان باتور ملت ته او په ځانګړي ډول ددي ورځي د اتل غازي امان الله خان روح او هغو یتیمانو بچیانو او کونډو ته چې خپل پلارونه او خاوندان یې د هیواد د خپلواکۍ په لار کې له لاسه ورکړي د زړه له تله دا د ویاړ ډکه ورځ مبارکه او بختوره غواړم،په دې هیله اودعا د خپلې لیکنې پیڅې رانغاړم چې لویه څښتنه نور نو دا مظلوم او کړیدلی ملت له دې کړاوونو او دردونو راوباسې. امین یارب العالمین .
د میوند په جګړه کې چې کله افغاني ځوانان په سر کې له یو څه ناهیلۍ سره مخامخ کیږی خو د افغان د ویاړلي تاریخ هسکه شمله ملالۍ یې نه پریږدي چې افغاني ځوانان پر شاه ولاړ شي او یا هم ددوی مرال ولویږي نو ورته وایی : که په میوند کې شهید نه شوې .خدایږو لالیه بې ننګۍ ته دې ساتینه. هو همدا د ملالۍ دخولې تاریخي او حماسي لنډۍ وه چې د خپلو وروڼو وینې او جذبې یې په جوش راوستې او په دښمن د زمریانو په شان ور ګډ شول او بالاخره یې کامیابي په برخه شوه. د افغاني تاریخ یوه بله ځلانده او ویاړلي څیره هم زهره وه ،کله چې افغاني ځوانان د انګریز د یرغلګر ځواک سره په کابل کې په جهاد بوخت و نو ددې ویاړلي میرمنې د واده اوله شپه وه ،خپل خاوند ددې پرځای چې په کور کې یې وساتي برعکس په خپل خاوند جهاد ته د تګ له پاره غږ کوي او ورته وایی چې ددې پرځای چې په کور کې پاتې شې ښه به داوي چې د خپلو افغاني وروڼو سره د خپلواکۍ او ازادۍ سنګر تود وساتې ، خاوند یې له کوره وځي او بالاخره د هیواد د خپلواکۍ په لار کې خپل خوږ ژوند قرباني کوي خو کله چې افغانۍ باتوره میرمن زهره خبریږی نو د ژړا او فریاد پرځای خپل شهید شوي خاوند ته داسې لنډۍ ډالۍ کوي: خال به د یار له وینو کیږدم . چې په باغچه کې سور ګلاب وشرموینه. هوکې درنو لوستونکو، د خپلواکۍ او ازادۍ په لار کې د افغان زرین تاریخ داسې په زرګونه تاریخي او له ویاړ ډکې کیسې لري. کله چې د وخت شوروي یرغلګر ځواک زمونږ په پاکه او سپیڅلی خاوره خپل ناوړي قدمونه د ناوړې موخې له پاره کیښودل نو د افغان باتور ملت ددوی پر وړاندې داسې د جهاد ډګر تود وساته چې له يوې خوا یې د زیاتې مرګ ژوبلې په منلو سره زمونږ له ګلالي هیواد پښې سپکې کړې او له بلې خوا د افغانانو د وینې او قربانۍ له برکته ددوی ترلاس لاندې اسیرو هیوادونو د خپلواکۍ غږ را پورته کړ او په پایله کې یې د خپلواکۍ قیمت لرونکی جوهر تر لاسه کړ. هر څوک چې هر چېرې اوسیږي رښتیا هم له خپلواکۍ سره بې حده مینه لري،دا یوازې انسانان نه دي چې له خپلواکۍ سره مینه لري بلکې حیوانات او مرغان هم له خپلواکۍ سره مینه لري، تاسو وګورئ یو مرغه که په هر څومره رنګین قفس کې هم وساتل شي ، په وخت دانې او اوبه ورته ورسیږي بیا هم خپل سر د قفس له اوسپنې سره جنګوي تر څو د تړلي او د غلامۍ له ژونده ځان خلاص کړي، همدا ډول یو لیونۍ انسان هم په پښو او لاسونو کې د غلامۍ ځنځیر نه شي زغملی تل هڅه کوي چې ځنځیر مات او ازاد ژوند ولري. په هر صورت دا چې مونږ یو ځل بیا د هیواد د خپلواکۍ د ورځې د لمانځې په درشل کې یو ټول افغان باتور ملت ته او په ځانګړي ډول ددي ورځي د اتل غازي امان الله خان روح او هغو یتیمانو بچیانو او کونډو ته چې خپل پلارونه او خاوندان یې د هیواد د خپلواکۍ په لار کې له لاسه ورکړي د زړه له تله دا د ویاړ ډکه ورځ مبارکه او بختوره غواړم،په دې هیله اودعا د خپلې لیکنې پیڅې رانغاړم چې لویه څښتنه نور نو دا مظلوم او کړیدلی ملت له دې کړاوونو او دردونو راوباسې. امین یارب العالمین .
تل دي وي آزاد او سر لوړي افغانستان
Comment