Tweet
پښتو لنډۍ یا ټپۍ ..................................
اباسين راغی غاړې غاړې ~ پۀ سر يې راوړۀ کشميري د خيال شالونه
اباسين بيا پۀ څپو راغی ~ پۀ سر يې راوړۀ سپينې خولې زېړ پېزوانونه
اباسين بيا څپې څپې دی ~ هره څپه يې ورانوي د پګړۍ ولونه
اب و دانه مې شوه تمامه ~ ليلا پر زړۀ راکړۀ د تورو ګوزارونه
اب کوثر جانانه راشه ~ د بېلتانه پۀ سفر ځم تږی بۀ شمه
اپت وهلي کښت ته راغلم ~ نه يې شين توب شته نه هغه خوند راکوينه
اټې اټې زلفې دې توی شوې ~ د پا غوندې پۀ دود دې سر سپين شومه
اجر و جزا د عمل حق ده ~ څوک چې د نېکو عمل کړي نېکي بۀ وړينه
احمده خدای دې جنتي که ~ تر هندوستانه پورې تا کړي جنګونه
اخر بۀ خاورې شې صورته ~ که دې هر څونه پۀ زربفتو کې ساتمه
اخر بۀ خاورې شې بدنه ~ که دې هر څو پر وطنو وګرزومه
اخر بۀ خاورې شې جانانه ~ ما اشنا سترګې نا اشنا ليدلې دينه
اخر بۀ پاتې شې ميدانه ~ مسافر کډۍ باروي وطن له ځينه
اخر بۀ دا دنيا شي ورانه ~ تر خاورو لاندې بۀ شي ښکلي بشرونه
اخر بۀ کند کچکول راواخلم ~ چې کبرجن جانان مې نه کوي پوښتنه
اخر به مرم پاتې بۀ نه شم ~ ته چې دا سپينه سينه ږدې پۀ دېوالونه
اخر بۀ مرم پاتې بۀ نه شم ~ که د فولادو کلا تاو له ځانه کړمه
اخر بۀ وران شې پېښوره ~ د ننګرهار نجونې ښېرا درته کوينه
اختر پرون ؤ پرون تېر شو ~ دا د دامان کوترو نن سرۀ کړۀ لاسونه
اختر پرون تېر شو عالمه ~ د بغدادو کوترو نن راغلل سيلونه
اختر نژدې دی روژه لاړه ~ ليلا بۀ چاته سرې منګلې ښکاروينه
اختر پۀ ټوکو ټوکو راغی ~ نه مې اوږۍ شته نه د غاړې تاويذونه
اختر پۀ ورځ دې سينګار کړ ~ څوک دې پۀ زړۀ دي که ډاډه وهې ټالونه
اختر ته ډېره خوشالېږم ~ زما ديار وعده اختر دی رابۀ شينه
اختر چې تېر شي بيا بۀ راشي ~ دا د ځوانۍ عمر پۀ بېرته نه راځينه
اختر د واړو مبارک شه ~ دا د ځوانۍ عمر پۀ بېرته نه راځينه
اختر دې تا ته مبارک شي ~ چې لاس او پښې دې بې حنا اور لګوينه
اختر له تا سره ښایېږي ~ نور خلک خوشې د اختر هوس کوينه
اختر نژدې دی ياره راشه ~ مبارکي بۀ يو وبل ته ورکوونه
اخر ته داسې درته وايم ~ اجازه واخله چې جوړه کابل ته ځونه
اخرنی ځای دې لحد دی ~ ظالمه مه کوه پۀ ما ډېر ستمونه
ادکې مورې څراغ بل کړه ~ د مومن خان پۀ وينو سرۀ شول بالښتونه
اذان پۀ ځنډ کوه طالبه ~ زه د جانان غېږې ته اوس ورسېدمه
ارام د زړۀ مې پرې و نۀ شو ~ که مې له سرو سترګو ويني تويومه
ارمان ارمان تېره ساعته ~ پېدا بۀ نه شې کۀ ملنګ در پسې شمه
اباسين بيا پۀ څپو راغی ~ پۀ سر يې راوړۀ سپينې خولې زېړ پېزوانونه
اباسين بيا څپې څپې دی ~ هره څپه يې ورانوي د پګړۍ ولونه
اب و دانه مې شوه تمامه ~ ليلا پر زړۀ راکړۀ د تورو ګوزارونه
اب کوثر جانانه راشه ~ د بېلتانه پۀ سفر ځم تږی بۀ شمه
اپت وهلي کښت ته راغلم ~ نه يې شين توب شته نه هغه خوند راکوينه
اټې اټې زلفې دې توی شوې ~ د پا غوندې پۀ دود دې سر سپين شومه
اجر و جزا د عمل حق ده ~ څوک چې د نېکو عمل کړي نېکي بۀ وړينه
احمده خدای دې جنتي که ~ تر هندوستانه پورې تا کړي جنګونه
اخر بۀ خاورې شې صورته ~ که دې هر څونه پۀ زربفتو کې ساتمه
اخر بۀ خاورې شې بدنه ~ که دې هر څو پر وطنو وګرزومه
اخر بۀ خاورې شې جانانه ~ ما اشنا سترګې نا اشنا ليدلې دينه
اخر بۀ پاتې شې ميدانه ~ مسافر کډۍ باروي وطن له ځينه
اخر بۀ دا دنيا شي ورانه ~ تر خاورو لاندې بۀ شي ښکلي بشرونه
اخر بۀ کند کچکول راواخلم ~ چې کبرجن جانان مې نه کوي پوښتنه
اخر به مرم پاتې بۀ نه شم ~ ته چې دا سپينه سينه ږدې پۀ دېوالونه
اخر بۀ مرم پاتې بۀ نه شم ~ که د فولادو کلا تاو له ځانه کړمه
اخر بۀ وران شې پېښوره ~ د ننګرهار نجونې ښېرا درته کوينه
اختر پرون ؤ پرون تېر شو ~ دا د دامان کوترو نن سرۀ کړۀ لاسونه
اختر پرون تېر شو عالمه ~ د بغدادو کوترو نن راغلل سيلونه
اختر نژدې دی روژه لاړه ~ ليلا بۀ چاته سرې منګلې ښکاروينه
اختر پۀ ټوکو ټوکو راغی ~ نه مې اوږۍ شته نه د غاړې تاويذونه
اختر پۀ ورځ دې سينګار کړ ~ څوک دې پۀ زړۀ دي که ډاډه وهې ټالونه
اختر ته ډېره خوشالېږم ~ زما ديار وعده اختر دی رابۀ شينه
اختر چې تېر شي بيا بۀ راشي ~ دا د ځوانۍ عمر پۀ بېرته نه راځينه
اختر د واړو مبارک شه ~ دا د ځوانۍ عمر پۀ بېرته نه راځينه
اختر دې تا ته مبارک شي ~ چې لاس او پښې دې بې حنا اور لګوينه
اختر له تا سره ښایېږي ~ نور خلک خوشې د اختر هوس کوينه
اختر نژدې دی ياره راشه ~ مبارکي بۀ يو وبل ته ورکوونه
اخر ته داسې درته وايم ~ اجازه واخله چې جوړه کابل ته ځونه
اخرنی ځای دې لحد دی ~ ظالمه مه کوه پۀ ما ډېر ستمونه
ادکې مورې څراغ بل کړه ~ د مومن خان پۀ وينو سرۀ شول بالښتونه
اذان پۀ ځنډ کوه طالبه ~ زه د جانان غېږې ته اوس ورسېدمه
ارام د زړۀ مې پرې و نۀ شو ~ که مې له سرو سترګو ويني تويومه
ارمان ارمان تېره ساعته ~ پېدا بۀ نه شې کۀ ملنګ در پسې شمه
Comment