رستے دے وِچ کُجھ موڑ آئے

[.]

رستے دے وِچ کُجھ موڑ آئے

کوئی تار آئی، کہیں دار تے

کُجھ دھیان وِچ دربار آئے

آئیاں گلیاں، رنگیں بھریاں

کُجھ شاھر، کئی بازار آئے

سِر تے پُھلیں دیاں ٹوکریاں

پیریں تلے کُجھ خار آئے

کُجھ تھل ازل دے ریتلے

کُجھ کُجھ سمندر تار آئے

ھر سیڑھ تے، ھِک دِل ھا جو

دِیدیں دے در تُوں پار آئے

ھر وار اُوھو دِل میڈا

ترُٹ کیں ولاء اُروار آئے

آئے تاں اِیویں، پھس پئے سِروُں

گل تئیں پُھلاں دے ھار آئے

میں نئیں پُچھا، میں کیا پُچھاں

کیا بُوڑ آئے، کیا تار آئے

کِھیسا پھلورنڑ کُوڑ ھا

کیا جِیت آئے، کیا ھار آئے

پیریں تُوں لا کے سر تونڑیں

ھر وار تھی سنگ سار آئے

پر آپڑی موج اِچ، پار کُوں

ڈُو چار ھکلاں مار آئے

دِل دی ادا تے، کئی دفعہ

کُجھ ترس آئے، کُجھ پیار آئے

وت گُر مِلے، وت ول ٹُر پیاں

وَت قول وِچ اِقرار آئے

میں نئیں تھکیا، میں کیوں تھکاں

چھالیں دے سِر تے بھار آئے

میں نئیں رُکیا، روکنڑ تونڑیں

کُجھ یار، کئی اغیار آئے

میں مست ھم، میکوں کیا خبر

کیا غیر آئے، کیا یار آئے

کشکول تاں پُر باش ھا

پُھل تاں میڈو، ڈُو چار آئے

ٹُردا رِیہاں، بُھردا رِیہاں

چرچے تونڑیں چودھار آئے

پر رُک گیاں، جِتھ وی تیڈے

پیریں دا کوئی، کِھسکار آئے

پازیب یاد آگئی تیڈی

ساہ ساہ وِچوں چھنڑکار آئے

لب یاد آئے، رب یاد آئے

لب لسکدے، لسکار آئے

گَلھیں دے چُگھ یاد آگئے

وت یاد موُنہہ مُسکار آئے

آکھی تیڈی، ماکھی لگی

ساکُوں کڈاں اِنکار آئے

تُوں بے مِیہر، توُں بد گُمان

تیکوُں کڈاں اِتبار آئے

وت جھوک یاد آگئی تیڈی

وَت یاد کئی گھر بار آئے

کنیں دے وِچ کَئو جَاگ پئی

گُھب گُھب مَٹی، گُھبکار آئے

لحظے دِیاں لَسیاں، پی کراھیں

دِل آپڑاں، تن من ٹھار آئے

بے شور دِل، نِت رول دِل

ھر شئے کُوں راھ وِچ چھوڑ آئے

رستے دے وِچ کُجھ موڑ آئے
رستے دے وِچ کُجھ موڑ آئے